Ийм байдаг юм байна.

Хайр байсан, байгаа, байх ч зүйл ажээ. Хайр байгаагүйсэн бол Бетховений “Сарны сонет”, Шекспирийн “Ромео Жульета хоёр”, Сократын “Нууц”, бүтээгдэхгүй байсан биз. Гэтэл хайр гэж яг юу юм бол өдөртөө гэрэлтээд шөнөдөө харанхуйлдаг нар юм болвуу, өөрт нь дурлахаар хаяад явдаг сэтгэл юм болвуу, өөрөө ч мэдэхгүй байхад бусдыг боддог бодол юм болвуу. Гэтэл аль нь ч биш ажээ. Үүнийг би энэ насандаа битгий хэл ирэх үед ээ ч ойлгохгүй биз. Олон зууны хүмүүсээс олсноос олоогүй нь олон. Гэхдээ би нэг зүйлийг сайн мэднэ хайр хэзээч алга болдгүй өчигдөр байсан бол өнөөдөр байж л байдаг бас ирээдүйд ч хадгалагддаг гэдгийг ойлгосон. Хайр гэдэг цагаан сэтгэлийг хагацал гэдэг хар сүүдэр дагадаг. Хагацлаас л болж Бетховен насаараа ганцаараа амьдарч, Сартр Утопи хайрын онолоо боловсруулж, Пушкин дуэлээр амиа алдсан. Бичигдэх байдал нь 7хон үсэгтэй ч үйлдэх гамшиг нь хязгааргүй ажээ. Хамгийн үнэнд ойрхон зүйл өнгөрсөн үеийн түүх л байдаг. Түүх хэзээ ч худлаа хэлэлгүйгээр дахин дахин давтагдсаар  үргэлжилсээр байдаг. Харин хүн гэдэг нэг нэгэндээ гомдсоор байгаад дахин давтагдахгүй гэдгээ мэдэхгүй л өнгөрөх юмдаа...


Бичсэн : О.Бат-Эрдэнэ (сайн найз маань)

КТМС - ийн талаар

Энэ сургуульд 4 дэхь жилдээ сурч байгаагийн хувьд сургуулийнхаа талаар сайн мууг нь бүгдийг нь л өөрийнхөө бодол дүгнэлтээр бичихээр шийдлээ. Анх 2006 онд КТМС гэдэг сургуулийг мэдэх нь байтугай бараагий нь ч хараагүй байхдаа зарим нэг хүмүүсээс сонссон сургаар л МИУС, МУБИС гэх мэт сургуулиудаас илүү гэж үзээд сонгоод орчихлоо. Анхны семистер үнэндээ юу болоод байгааг ч ойлголгүй өнгөрч билээ. Орчиндоо дасах, нутгаа гэрээ бас эмээгээ санах гээд асуудал зөндөө байв. Хамгийн таалагдаагүй зүйл нь анги гэж бараг байхгүй хоорондоо дотносож танилцах ч гүй яваад байгаа нь байсан Азаар би 10н жилийн найзтайгаа хамт сурдаг байсан болохоор арай гайгүй байлаа. МИУС ангиараа хичээлдээ суудаг гэдгийг сонсоод тийшээ ордог байж ч гэж боддог байж билээ :). Манай сургуулийн нэг сул тал нь тэр , анх юугаа ч мэдэхгүй байгаа хүүхдийг дэндүү сул чөлөөтэй мөн найз нөхөдгүй болгодог. Маш их ганцаарддаг дээрээс нь хичээл их хүнд болохоор ихэнх хүүхдүүд санаагаар унаж эхэлдэг. Ангиараа бужигнаад явбал арай л гайгүй шүүдээ. Зиа эхэн үедээ миний хувьд ийм л байлаа.

Мэдээж би сургуулиараа бахархдаг хаана ч хэнд ч би КТМС-д сурдаг гэж хэлэхдээ нүүр бардам байдаг. Гэхдээ яг амьдрал дээр юу болж байна вэ? Сургалт, орчин ямар байна вэ?

Сургалтнаас эхлэе : - Манай сургуулийн хичээл товчхондоо лекц, семинар, лаборатори, бие даалт гэж явагддаг. Сургалтны хамаг цөм нь багшид байдаг. Багш тэр хичээлийг яаж зааж байгаагаас бүх зүйл хамаардаг. Гол нь сэтгэлээсээ л заах юм шиг санагддаг зүгээр л ажил олдохгүй болохоор нь багш болчихсон хүмүүс манай сургуульд нэлээдгүй байна. Ойролцоогоор 50% нь.

За тэгээд сайн заадаг багш байлаа гэхэд сургалтын хөтөлбөр нь нэг л таалагдахгүй байгаа юм. Бид нар гэж нэг л их мэдлэгтэй хүмүүс яс юман дээр манай нэг багшийн хэлснээр мэддэггүй хэл байхгүй бас мэддэг хэл байхгүй л төгсдөг. Одоо би төгсөөд шууд ажил дээр гараад код бичнэ гэвэл тэрэн шиг худлаа юм байхгүй. Бид юуг ч маш сайн сураад төгсдөггүй Java, DotNet, C, CSS, HTML, Lisp, VB, C# гээд үзээгүй юм байхгүй гэвч гол асуудал энэнд л байна. Багш нар ч үүнийг хүлээн зөвшөөрдөг. Тэгээд яагаад засч болдоггүй юм бэ гэхлээр дарга нар л мэднэ шүүдээ гэдэг. Дарга нар нь гэж нэг амьдралаас тасархай нөхдүүд ямар хичээл ямар хөтөлбөрөөр орохыг мэддэг бололтой.

Сургалтын хөтөлбөрөөс их зүйл шалтгаалдаг нь мэдээж. Гэхдээ хувь хүнээс бүр их зүйл шалтгаална. Юу ч сураагүй мөртлөө сайн дүнтэй, хичээлдээ уналгүй яваад байж болдог. Харин яг чухал зүйлээ сайн суръя гэсэн хэд нь бусад хичээлээ орхиод дүн нь ихэнхдээ муувтар байдаг. Мэдээж бүгдийг нь амжуулаад явдаг хүн байгаа лда. Тэгэхээр дүн юуг ч илтгэхгүй . Тэр хүн юм сурах үнэхээрийн эрмэлзлэлтэй байжийж л манай сургуулиас мэдлэг олж авна. Амьдрал ийм л байна хэн ч чамайг сайн сур хичээлээ хий гэж албадахгүй хичээлдээ унаад дахиад сурвал сургуульд л сайн хэрэг. Мөн доод курсынхны гаргадаг нэг алдаа бол дээд курсынхнаасаа асуухаас эмээдэг ичдэг байдал, би л лав тийм байсан. Харин одоо хүн юм асуувал жаахан мэддэг юм байвал хэлээд өгчих юмсан гэдэг хүсэл их байдаг боловч асууж байгаа хүүхэд бараг байдаггүй.

Маш сайн сургалтын хөтөлбөр боловсрууллаа гэж бодъё гэвч эцсийн эцэст тэр хичээлийг заадаг багшаас л бүх зүйл шалтгаалдаг яагаад гэвэл 90минут өрөөнийхөө хаалгыг хаагаад хүүхдүүдэд тоглоом ярьдаг ч багш байдаг. Ямар ч хяналт байдаггүй бид нараас энэ багш ямар зааж байна огт асуудаггүй. Ноднин нэг удаа төв ТИС-ээрээ нэг санал асуулга авсан үр дүн нь харагдахгүй л байна. Зөвхөн багшаасаа болоод хичээлдээ унаж байгаа хүүхэд зөндөө байна. Ялангуяа лаборатори бол ихэнхдээ ямар ч үр дүнгүй өнгөрдөг. Зарим нэг багшийг бүр дуудаж даллаж байж арай гэж хийсэн зүйлээ үзүүлдэг харин тэр багш тийм завгүй хичээлээ заадаг юм уу гэвэл үгүй тоглоом тоглоод л сууж байдаг. Гэтэл энэнд хэн ч санаа тавьдаггүй тэр захирал, сургалтын алба огтхон ч бид нартай энэ талаар ярилцдаггүй.

Ер нь сургуулийн хамгийн гол зорилго нь бид нарыг сургах биздээ гэтэл тэд тэр зорилгоо мартаж орхисон байдаг. Сургууль дээр хүртэл хүнд суртал байдаг уул нь бид нар хэрэглэгч шүүдээ. Дуугүй явсаар байтал сургуулийн захиргааныхан, зарим нэг багш нар бүр даварчихсан. Энэнд бидний ч буруу байгаа лдаа. Сайны хажуугаар саар гэгчээр, саарын хажуугаар сайн зүйл ч гэсэн байнаа. Миний хичээл заалгасан багш нараас гарын таван хуруунд багтахаар сэтгэлээсээ , гоё заадаг багш нар байдаг. Тэд нар бүх хичээлийг ордог байсан бол ч ...


Сургалтын орчны хувьд манай бүх мэргэжлийн хичээл ордог байсан 202тоот лабораторийн ихэнх компьютер нь эвдэрцэн лабрант (дуудлагаараа л биччихлээ бараг буруу байхаа) эгч янзлах гэж хичнээн гүйгээд ч үнэндээ нэмэргүй. Захиралаас солихгүй юм уу? гэж асуухаар 4жилийн хугацаатай байдаг юм хугацаа нь болоогүй гэх. Гэтэл 18 сард компьютер бүрэн өөрчлөгдөж байна шүүдээ цаана чинь. Харин энэ жилээс шинэ лаб нээсэн нь сайшаалтай бидний дүү нарт л хэрэгтэй юмдаа. Гэхдээ мэргэжлийн хүмүүс болох бидний лаб арай л ийм байдаггүй болов уу гэж бодоод байгаам. Би гадаад энэ тэр явж юм үзэж нүд тайлаагүй лдээ гэхдээ л зүгээр хар ухаанаар бодоход ширээ болгонд процессор тавих хэрэг байгаа ч юм уу даа. Тэрний оронд нилээн гайгүй ганц сервер суурилуулчаад хэдэн дэлгэц тавьчуул үнэ нь ч хямдхан тусмаар юм шиг санагдаад байгаам.


Зиа тэгээд тоочоод байвал бэрхшээл зовлон дуусахгүй нь ямартай ч энэ сургуулийг төсгөнө. Төгссөн хойноо нэр хүндийг нь хөөдчихгүй л явахыг хүснэ...


Эцсийн эцэст юм сурах эсэх нь зөвхөн хувь хүнээс л шалтгаална. Тийм болохоор интернет гэдэг сайхан зүйлийг зөв зүйлд зориулан сайн сурч, сайн хүн болж Монголынхоо хөгжилд жаахан ч болов нэмэр болцгооё найзуудаа !!! Амжилт хүсье. Цаг гаргаж уншсанд баярлалаа. Шүүмж, сайшаал байвал сэтгэгдлээ үлдээгээрэй :)

Оршил

Бидний амьдрал өдрөөс өдөрт өрсөлдөөн улам ширүүсч нийгмийн урсгал түргэсч хүмүүс маш завгүй болсон өнөө үед бүх зүйл цахимжин улам төгөлдөржин гэрлийн хурдаар л амьдрах болсон. Гэртээ компьютертэй, интернетэд холбогдсон л бол кибер ертөнцөд амьдарсан ч болж байна.

Дэлгүүр хэснэ гэж тусгайлан цаг гаргаж бараг өдөржин шахуу хөлөө чилтэл алхдаг байсан бол одоо зүгээр л ажил дээрээсээ түр амсхийнгээ эсвэл орой гэртээ амрангаа хүссэн зүйлээ худалдан авах боломж бүрдээд байна. Хөгжингүй болон хөгжиж байгаа ихэнх улсуудад онлайн худалдааны хэрэглээ улам нэмэгдсээр байгаа билээ. Манай улсад хараахан сайтар нэвтэрч чадаагүй байна. Сүлжээ, банкны систем гээд бүх зүйл боломжтой болсон боловч хүмүүсийн дунд өргөн хэрэглээ болоогүй байна.

Та хэн нэгэнтэй үзвэр үзэхээр тохироод билет авах зав гарахгүй байсаар байгаад орой очтол тасалбар нь дуусчихсан байдаг азгүйтэл танд тохиолдсон байж магадгүй юм. Уул нь бол заавал очиж тасалбар авах ямар ч шаардлага байхгүй шүү дээ. Би нэг шинэ гарсан киноны билет авах гэж 3 өдөр зав гарахгүй авч чадалгүй яваад арай гэж эрт ойролцоо байдаг найзыгаа явуулж авахуулсан юм. Дипломынхоо сэдвийг хайж байсан болохоор энэ асуудлыг шийдлээ. Монголд онлайн дэлгүүр, галт тэрэгний билет болон онгоцны тийз захиалга системүүд хэд хэд байдаг боловч үзвэрийн билет захиалгын нэг ч вэб байдаггүй юм байна.

Тийм болохоор Монголд ийм үйлчилгээ зайлшгүй хэрэгтэй байна. 4 жилийн турш сурч мэдсэн зүйлсээ ашиглан цааш нь судлан найдвартай, хурдан, хэрэглэхэд тохиромжтой систем бүтээхийг зорих болох болно.

2 дүүгээ санаж байна шүү

Ах нь 2 дүүгээ маш их санаж байна шүү. Тэр 2 минь Ховдод эмээтэйгээ цуг байгаа. Хал нь гаднаа, хайр нь дотроо гэдэгдээ. Хамт байхаараа загнаад л барьж идчих гээд байдаг мөртлөө холдоод явахаараа л санаад байх юм. Миний хар, шар 2 хичээлээ л сайн хийгээрэй ах нь та хоёрынхоо төлөө чадах бүхнээ зориулах болноо. Та 2 минь миний амьдралын гол утга учруудын нэг нь юм шүү. Дүүтэй хүний жаргалыг ах нь эдэлж явна, дүүгээ санахын жаргалыг мэдэрч явна. Тун удахгүй 3лаа хамтдаа сайхан амьдрах болноо. Эмээтэйгээ бас нэг хүнтэй хамтдаа өнөр бүлээрээ аз жаргалтай амьдрах болно. Тэр л үеийн төлөө ах нь зүтгэж явна, тийм болсон байхыг ах нь сэтгэлдээ үргэлж мөрөөдөж, төсөөлж явна. Сургуулиа төгсөөд, дипломаа авангуут ах нь та 3 дээрээ очих болно. Ахыгаа хүлээж байгаарай…

object-н заагчийг биш утгы нь яаж дамжуулах вэ? Help me pls.

Private Sub btnChange_Click(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) Handles btnChange.Click
gr(GridView1.GetFocusedRow())
End Sub

Sub gr(ByVal d As SegmentDetail)
Dim dtl As New SegmentDetail()
dtl = d

Dim g As SegmentGroup = GridView2.GetFocusedRow()
g.Details.Add(dtl)
End Sub

------------------------------------------------
g.Details - s нэгнийх нь property-g өөрчлөхөөр GridView1 - н тэр object нь дагаж өөрчлөгдөөд байхын. Яах вэ? Help me please :(

Уул нь SegmentDetail төрөлтэй object-н заагчийг биш утгы нь дамжуулмаар байна.

Тогтолт үзсэн минь

Хүнд хэлэхэд ичмээр ч юм шиг бахархмаар ч юм шиг гэхдээ яагаад ч юм бичмээр байна. Хотод 3 жил сурахдаа өчигдөр л анх удаа “ЮБ палас” орж үзлээ. Их ч гоё тоглолт үзлээ гэгээлэг, хуучинсаг бас шинэлэг. “ЮБ палас” – д орж үзэх гэсэндээ ч би ч тоглолт үзэх гэсэндээ ч биш Үлэмжбилгүүн гэдэг хүүгийн эмчилгээний зардалд зориулсан “Эргэн дурсахуй хандивын гараа сунгаж байна” нэртэй хандивын тоглолт болохоор л үзсэн юм.

Цөөхөн хүн үзсэн ч гэсэн бүгд сайхан сэтгэл өвөртлөн ирсэн учраас дотор хүйтэн байсан ч уур амьсгал халуун дулаан дуулж байгаа хүмүүс нь сэтгэлээсээ дуулж байсан учраас даарах ч зав гарсангүй. 7 цагаас эхлэнэ гэсэн боловч би найзтайгаа 7:30 гэж очлоо. Гэтэл тоглолт эхлэх нь байтугай эрт ирсэн хүмүүс билетээ зарчаад явмаар байна хямдхан авчихаач гэсээр угтлаа. Юу гэж тэднээс авахав тэр жаахан хүүхдэд л туслах гэж ирсэн болохоор авдаг ёсоор нь кассаас нь авна гэж найздаа зөрүүдэлсээр билетээ авлаа. Ажилтай болсон юм бол зүгээр л 7000 төгрөг хандивлачихаад явчихаач гэж хэлмээр л байлаа. Зохион байгуулж хүмүүс нь ч гэсэн ийм сайхан зүйл санаачилчихаад ямар сэтгэлгүй хариуцлагагүй ханддаг юм гэж бухимдсаар бас л хүлээх хэрэгтэй боллоо. Уур амьсгал нэг л биш болоод явчихлаа аль болох цагийн талаар бодохгүйг хичээн 30 мин – г арай чүү өнгөрөөв.

Ороод суусан чинь цөөхөн ч хүнтэй энэ ер нь юу л болоод явчхавдаа гэж бодогдлоо. Харин эхний дуучин гарч ирээл дуулахад байдал шал эсрэгээр эргээд нэг л гоё болоод явчив. Ээлж дараалан ээж аавын минь идэр үеийн домог болсон дуучид мэддэг мэддэггүй заримы нь сонсоо ч гүй сайхан сайхан дуунуудаа бидэнд сэтгэлд зүрхнээсээ зориулсан. Дуулсан дуучид бүгдээрээ 40 хол гарсан ихэнх нь 50 гаран насны хүмүүс гэхэд бүгд л яг залуугийнх шигээ цог жавхаатай овор ч үгүй ер нь хөгширдөггүй юм болов уу гэж бодогдохоор сайхан дуучид хөгжимчид байна. Тэд нар яг л залуугийнх шигээ залуудаа зохиосон хайрын тухай дуугаа сэтгэл догдлон дурсамжаа сэргээн байж дуулсан.

Урлагийн хүмүүс, ихэнх хүмүүс магадгүй бүх хүмүүс залуу насаараа л залуугынхаа гэгээтэй, гунигтай бас сургамжтай дурсамжаараа л амьдардаг болов уу гэлтэй. Залуу хүн гэж хүсэл мөрөөдөлтэй хүнийг хэлнэ гэдэг шүү дээ. Юутай маш сайхан тоглолт үзэн, орж үзээгүй газраараа орон, найзаасаа их сайхан мэдээ сонсож бүх стресс тайлагдсан сайхан тиймээ сайхан өдөр болж өнгөрлөө гэж.

Эх орон (Дунд дүүгийн шүлэг)

Ирээдүйг дуудаж бид хорвоод мэндэлсэн
Эрдэнэт хүний заяаг бид олсон шүү дээ
Эх орноо хайрлах гэж бид ирсэн шүү дээ
Эгэл биш эгнэшгүй заяат хүмүүс шүү дээ бид
Эх орон гэдэг энэ сайхан эрдэнэсийг
Энхрий үрс нь бид дэлхийн тавцанд гаргахгүй юм бол
Хэн гаргах юм бэ?
Тэнгэрээс унасан од шүү дээ бид
Тэнгэрлэг Чингисийн удам шүү дээ бид
Тэмцэх гэж амьдардаг юм шүү дээ бид
Тэмүүлэх гэж мөрөөддөг юм шүү дээ бид
Тив дэлхийд эх орноо дуурсгах амьд эрдэнэс нь юм шүү дээ бид

П.Дэлгэрцэцэг

Дунд дүү маань 9 - р ангид сурдаг. Их өрөвч хүүхэд л дээ бичсэн зүйлээс нь гэсэн харагдаж байгаа биз. Миний дүү ч ухаантай эмэгтэй болно доо.

Амьдрал (Бага дүүгийн мөрт)

Амьдрал гэдэг ээдрээ байдаг
Ээдрээг тайлах гэж
Энэ орчлонд хүн амьдардаг
Хүний амьдрал тайлж баршгүй
Хэцүү оньсого
Оньсогыг тайлах нь
Амьдралын гол учир утга юм
Амьдрал утгагүй гэдэг худал
Адал явдал аймшиг баяр хөөр
Энэ бүхэн амьдралын амт

П.Дэлгэрзаяа

Хэхэ жаахан онцгүй болчихсон юм шиг байна. Бага дүү маань 7 - р ангид сурдаг юм. Ямар ч өөрчлөлтгүйгээр яг дүүгийнхээ бичсэнийг биччихлээ.

Миний дүүгийн шүлэг(1)

Би 2 эмэгтэй дүүтэй миний эрдэнэсүүд байгаа юм. Одоо 9, 7 - р ангид сурдаг. Жаахан юм бичих сонирхолтой авъяас ч гэсэн байгаа юм шиг байна лээ хэхэ. Лав л миний сэтгээгүйг сэтгэдэг юм. 2 дүүгийнхээ бичих гэж оролдсон хэдэн мөртүүдийг оруулж байхаар шиидлээ.

Нэргүй

Дөрвөн өнгийн хувцастай орчлонд

Дөрөө мултлан бууж ирсэн би

Алаг эрээн цагаан цаасан дээр

Арилгаж болшгүй толбо болон үлдсэн

Алдаж онох энэ орчлонд

Аавын үг гэдэг алтнаас үнэтэй байсныг

Амьдралын явцад ухаарсан би

Буцаж урсдаггүй урсгал ус шиг

Урсан өнгөрөх цаг хугацааг

Ухрааж буцааж болдог бол

Алдаа эндлээ залруулахсан

П.Дэлгэрзаяа